Kilka dni temu mogliśmy obchodzić już siedemdziesiątą siódmą rocznicę Warszawskiego Powstania. Jak wiemy z historii Polski, była to największa akcja zbrojna podziemia w Europie okupowanej przez Niemców. Z uwagi na decyzję Dowódcy AK gen. Komorowskiego, miała swój początek 01.08.1944 r. Podczas następnych 63 dni powstańcy brali udział w walce, której ideą była niepodległa Polska, wolna od okupacji niemieckiej oraz dominacji sowieckiej. Na podstawie szacunków, aż 16 tysięcy ludzi zostało pozbawionych życia w czasie walki o stolicę, z kolei rannych zostało 25 tys. osób, wśród nich ponad sześć tysięcy ciężko rannych. Co więcej, około 30 % osób, które w okresie Powstania Warszawskiego poległy w walce, to ofiary egzekucji organizowanych poprzez policyjne formacje niemieckie a także wojskowe. Nie ulega kwestii, że największe natężenie rzezi na ludziach nastąpiło podczas 2 pierwszych tygodni sierpnia 1944 - kiedy wszedł w życie rozkaz Hitlera dotyczący eksterminacji ludności Warszawy.
Jednakże, mimo ogromnego poświęcenia i nadzwyczajnego bohaterstwa żołnierzy AK, a także "zwykłych" cywili - Powstanie nie udało się. Pomimo tego, z całą pewnością warto dbać o odwagę oraz pamięć osób biorących aktywny udział w walkach i oddać im zwyczajny szacunek, gdyż przecież toczyli walkę w imię wolności i godności człowieka. W związku z tym warto nie tylko w ten 1 dzień w ciągu roku, ale też od czasu do czasu zatrzymać się na chwilę w tej codzienności i przyjrzeć się temu, ile poświęceń oraz wyrzeczeń musieli znosić ludzie w tamtych czasach i w jak bohaterski sposób pokazywali swoją chęć jednoczenia się, odwagę, determinację oraz heroizm. Aktualnie łatwo jest tak po prostu oceniać tych ludzi, tylko nie zapominajmy o tym, iż żyli oni w całkowicie innych realiach niż my. Warto jeszcze zaznajomić się porządnie z historią Powstania Warszawskiego, po to by dowiedzieć się o większej ilości informacji, które również są istotne i potrafią odmienić nasze myślenie niemalże całkowicie. Okażmy swoją empatię a także respekt.